21 Şubat 2008...
Oğlum’a…
Şimdi uyudun bitanem… Bir zamanlar Ben Bebek Esra yıllarla üzerine birçoğunu daha kattım… Bir gün geldi Çocuk Esra, ve sonrasında Kardeş Esra, Abla Esra, Eş Esra oluverdim ve şimdi Anne Esra… Fark etmeden ne çok pencereler açmışım hayatıma ve her birinden baktığımda bambaşka bir hayat oluveriyor o hep aynı sandığımız HAYAT… Detaylar farklı, duygular farklı, lütfen diğer sıfatlarımın kahramanları bana kızmasın ben en çok Anne Esra olmaktan etkilendim… Bir bebeğin gözleriyle hayata bakıyorum ve her şeyi tekrardan keşfediyorum hem de bana hayatın ne kadar değerli olduğunu en derinden hissettiren Oğlum’la…
Bir Haziran günü sabah saat 6’da bugün artık yanına geliyorumun sinyallerini verdin ve öğlen önce sesinle tanıştım ne kadar gür bir sesin var… Aylarca içimde hareketlerin vardı şimdi ona sesin eklenmişti ama nasıl bişeydin kime benziyordun benim oğlum kimdi sorularıma hemşire ablanın “Annesinin kokusunu” alsın diye göğsüme yatırdıklarında cevap geldi… O muhteşem ana babanla birlikte şahit olduk… Yavaş yavaş gözlerini kırpıştırıp ellerini suratında gezdiriyordun ilk keşfini yapmaya başladığında… Uzun süre nefesini tutup sonra bir anda nefes almak gibi bir solukta içime işledin Oğlum… İnanılmaz bir heyecanı yaşattın ve hep yaşatmaya devam ediyorsun…
Bugün 31 yaşıma giriyorum, acaba yaşlanmaktan korkarmıyım diye düşündüğüm bir zamanlara şimdi en güzel cevap seninle geldi… Yaşlanmak ne güzel şey çünkü yaş ilerledikçe hediyeler çok daha büyük oluyormuş senin hayatıma katılman gibi…
